MerensForum.nl

Omdat Janet nu op het moment in Zuid-Frankrijk zit mag ik lekker op maandag kijken hoe Genette op doedelzakken reageert.

Dus wilde ik gisteravond al vroeg gaan rijden omdat er ook nog onweer was voorspeld. Toen ik bij de wei aankwam was er net iemand een nieuwe pony en een ezel aan het uitladen naast het weiland van de bak. Ik kreeg al wel een beetje een apart gevoel en helemaal toen het kleine ezeltje begon te balken.....jeminee wat een geluid komt er uit zo'n klein ding. Alle paarden in de buurt kwamen polshoogte nemen.
Maar ik had nog steeds zoiets van niks aan de hand (althans dat probeerde ik) en haalde Genette uit het land. Die zo gauw ze een ander paard zag: Leuk even hinniken want ik kom eraan. Dus ze was ook nog hengstig aan het worden. Maar dat kon er ook nog wel bij want misschien viel het allemaal wel mee........(ik zou beter moeten weten hihi)
Borstelen, opzadelen en hup naar de bak. We reden nog geen tien minuten en toen vond het ezeltje het nodig om weer alle paarden bij zich te roepen. En ook Genette keek haar ogen uit want wat dat nu weer voor een beest was? Ik dacht ik trek me er niks van aan en laat haar rustig even kijken en dan pakken we het gewoon weer op. Maar vijf minuten later (we reden al niet echt ontspannen zoals jullie al wel begrijpen) begonnen ook nog de doedelzakken te spelen. Dus Gennette wist niet meer precies wat ze nu in de gaten moest houden. Links de doedelzakken, recht het ezeltje en bij het hek in het andere weiland een zeer aantrekkelijke ruin! Maar ik dacht ik geef toch nog niet op....gewoon doen alsof er niks aan de hand is en doorrijden. Tien minuten later in de verte een onweersknal..... en toen was ik overtuigd OK vandaag word het niks meer met het rijden dan morgen maar weer Dus afzadelen en terug naar de wei, en ondanks dat eten haar grootste passie is stond ze nog overal naar te kijken in de wei want ze was nog niet overtuigd dat het allemaal wel goed kwam.

Hebben jullie dat nu ook wel eens dat er van alles tegenzit maar dat je niet opgeeft en toch uiteindelijk gedwongen wordt om op te geven

_________________
groetjes,
Carolina

We zijn bijna vergeten hoe vreemd het is dat zo'n groot, machtig en intelligent dier als een paard; een ander veel zwakker dier op zijn rug laat rijden.
Peter Gray uit 1928

Hee hoi,

Ja sommige dagen zijn gewoon bestemd te mislukken ofzo, Wat een toestand hee. Zoiets kom je ook niet zo vaak tegen, doedelzak, ezel en zo´n mooie ruin. Maar ja ik zou het net zo als jou hebben gedaan, morgen weer een dag haha.

groetjes.

Eerlijk gezegd vind ik je bijzonder dapper. Ik denk dat ik misschien niet eens begonnen zou zijn met zoveel dingen die vreems zijn.
Maar ja, ik ben nu veel voorzichtiger geworden.
Trouwens Pru had zijn dag ook niet.
Gisteravond hadden we het grote oranje kleed over de mestbult getrokken. Is niks nieuws doen we elk jaar, maar vanmorgen ging Pru op zijn achterbenen toen ik hem in het land wilde zetten. Het zonnetje scheen er net heel fel op en waarschijnlijk was dat net te veel voor zijn ene oog.

_________________
Lordi d'en Garcie

Nou Carolina, het komt goed hoor, ik kom het weer van je overnemen vandaag