Goed.. nu Ben op z'n nieuwe plekkie staat wordt het tijd om me even netjes voor te stellen.
Ik ben Francis Dalebout, 40 (pushing 41), moeder van Rick (13) en single, werkzaam als receptioniste op Apenheul en hondentrimster 'in ruste' (maar zo af en toe doe ik nog een hondje om't in de vingers te houden).
Ik heb jaren 'in de Paints' gezeten, maar begin dit jaar heb ik met heel veel pijn in m'n hart m'n zelfgefokte merrie Dutch Design (aka Dot) verkocht. Financieel ging het even niet meer en ook waren mijn ambities van wat ik wil met een paard een beetje veranderd. Na een aantal jaar met veel succes op Paintshows in Nederland en Duitsland geshowed te hebben, werd ik dat een beetje zat.. ik wilde weer wat meer 'back to basics' en vooral TREC lijkt me érg leuk.
Omdat Dot een échte Diva is en mooi gevonden wil worden in een showring en buitenritten e.d. maar zozo vindt (en daar ook niet beter in werd), was het ook wat dat betreft slimmer om haar te verkopen. Ze is héél sensibel en omdat ik haar zelf gefokt heb waren wij zó op elkaar ingetuned dat mijn frustratie weer frustratie bij haar opwekte en vise versa... We waren beiden niet happy in de nieuwe richting die ik op wilde.
Dus Dot staat nu het paradepaardje bij iemand anders op stal te wezen en ik was paardloos... voorlopig maar even geen paard, dacht ik.
Maar ik en geen paard gaat niet samen. Dat wist ik al en dat bleek ook wel. Zelfs op m'n werk viel het op da'k niet meer mezelf was en niet meer zo vrolijk. Paarden horen bij mij... Dus toch zo af en toe stiekum op MP kijken, naar iets goedkoops en robuusts, iets wat dag en nacht buiten kan, zodat het iets goedkoper te houden is dan dat Dot 'vereiste'... Daarnaast wil ik het geld van Dot gaan gebruiken voor de opleiding die ik volgend jaar ga beginnen, de 5 jarige HBO-opleiding tot Veterinair Homeopaat, in Lochem (1e jaars cursus voor dit jaar is helaas afgelast, anders was ik nu begonnen). Het moest dus ook een goedkoop paardje zijn.. Haflingertje, kruisingkje..
Of Merens... bleek al zoekend. Ik kwam een advertentie tegen op MP met goedkopere Merens (had al lang gezien dat die eigenlijk duurder zijn normaal), dus ook daar maar es naar kijken... Volgens de rasstandaard blijken ze veel eigenschappen te hebben die ik zocht in een paard (cool, no-nonsence, niet snel over de emmer...)
Bij één persoon kwam ik een paardje tegen wat 'wat schuw' zou zijn... dit bleek helaas een understatement... Paardje was niet dichter te benaderen dan een metertje of 2, kwam je dichterbij dan wilde hij WEG! Wat er precies gebeurd is is niet duidelijk, maar er zou iets mis gegaan zijn bij de castratie waardoor hij angstig was geworden...
En toch... iets in die ogen trok me enórm aan. Ondanks z'n angst was'ie nog steeds héél open en geïnteresseerd en vriendelijk naar mensen... als je maar niet te dicht bij kwam... En ik besloot, dít paard wil ik hebben en helpen weer het vertrouwen in mensen terug te vinden. Ik wist direct 100% zeker dat het kan. Dit paard wíl nog zo graag, die is weer 'goed' te krijgen.
Goed, 't werd een wat lang verhaal waarin het wel, niet, wel, niet door zou gaan, dus uiteindelijk besloot ik maar weer naar andere paarden te gaan kijken. Bíjna had ik een haflinger gekocht (die met geen mogelijkheid de trailer op ging toen ik hem ging halen om te laten keuren... toeval??) maar na een gesprek met een vriendin, die constateerde dat ik toch echt een stúk enthousiaster praatte over "dat Merensje van eerst", dan over welk paard waar ik tot nu toe was wezen kijken, heb ik op haar aandringen nog één laatste telefoontje gepleegd met de fokker van Ben... en dezelfde avond nog kreeg ik een telefoontje terug dat ik hem kon halen! Yippie!!
Dat ophalen ging niet helemaal zonder slag of stoot, Ben had z'n halster al een tijdje geleden af gekregen dus dat moest hij eerst weer om... en dat is lastig als je een paard op stal niet dichter kunt naderen dan ongeveer 1,5 meter... Maar met héél veel geduld en mental coaching van een vriendin is het gelukt en ging Ben met me mee... Sinds gisteren staat hij in Putten op een lekkere wei en met veel geduld en tijd gaat hij helemaal goed komen. Daar ben ik van overtuigd.
Ik weet dat velen me voor gek zullen verklaren om hier aan te beginnen, maar degenen uit mijn vriendenkring die hem nu i.r.l. gezien hebben, zagen ook wat ik gelijk al in hem zag. Een héél lief paard wat door een nare ervaring zijn vertrouwen is kwijt geraakt, maar óh zo graag toch dat contac wil... als hij maar durfde...
Er zit geen grammetje kwaad in het dier, áls je te dichtbij komt of te veel druk op hem zet wil hij alleen maar wég maar zal geen moment z'n oren in z'n nek leggen of ook maar dénken aan dreigen met z'n achterhand... 't is gewoon de goedheid zelf... En ik wilde hem gewoon een 'second chance' geven.. omdat hij dat verdient... Het zal een lang verhaal worden met waarschijnlijk ups maar ook downs, maar ik heb de tijd... ik móet niks, die tijd heb ik gehad
Hier een foto van Ben, gisteren genomen, de eerste dag op z'n nieuwe wei.
Hij had zich losgerukt dus het halstertouw zat er nog aan, vandaag heb ik een roundpen opgebouwd in de wei en wist ik na een roundpensessie van een half uurtje ofzo het touw af te knippen (en 'hand bij m'n hoofd' is héél eng)... eerste kleine overwinninkje is er dus al.
~Francis~